Hoe kan ik mijn kind helpen, ik weet het echt niet meer!

Hoe kan ik mijn kind helpen, ik weet het echt niet meer!

Je gaat samen met je zoon Daan en je dochter Eva koffie drinken bij een vriendin. Jullie kinderen hebben nagenoeg dezelfde leeftijden. Jasjes uit en lekker spelen. Gezellig bijkletsen denk je.
Maar je koffie is koud en je hebt rode wangen van het excuseren want dat spelen lukt niet echt. Je baalt, moppert en eigenlijk schaam je je. Waarom kan jouw kind niet 5 minuten stil zijn, gewoon spelen en niet de boel slopen waar je bij staat. Net zoals alle andere kinderen!!!

Troost je, alle kinderen laten weleens onacceptabel gedrag zien. Of is het: gedrag wat wij als ouders niet wensen te zien/ niet acceptabel vinden. Elk kind kleurt buiten de lijntjes, elk kind gooit zijn beker weleens om, dan wel niet expres. En als er meerdere kinderen zijn wordt er weleens een duw uitgedeeld. En is het erg, nee! Kinderen zoeken grenzen op, ze leren voor zichzelf op te komen, ze ervaren het zelf, geef je kind de kans het zelf te ervaren. Zo wordt Bas Bas en Daan Daan en ik ben ik. Een uniek persoon. Maar nee, makkelijk is het niet altijd.

Wat kan je zeggen als de beker omvalt ipv “Heb je nu wéér je beker omgegooid! Ik heb het al zoooo vaak gezegd”
“Oeps! Er is een beker omgevallen. We hebben een doekje nodig”.

Kleuren op de tafel/ muur…….. Geef je zoon een groot vel papier en zeg: teken hier maar op, ik vind het jammer van de witte tafel/schone muur. (En ga erbij zitten aan tafel en drink een kop koffie)

Zonder het te merken reageren wij veel feller op negatief gedrag dan op positief. En onthouden dit!
Als je kind rustig en gezellig zit te spelen, dan ‘profiteren’ wij ervan om snel nog een telefoontje te plegen, de was in de kast te leggen of de aardappels te schillen. We kijken niet naar ons kind als hij stil en lief is. Maar zodra we geschreeuw horen, dan laten we alles vallen, en rennen met alle emoties in ons op ons kind af om te zien wat er gebeurt. (En springen tussen beiden als er meerdere kinderen zijn)

Maar welke boodschap geven we dan aan ons kind?

“Als je lief bent interesseer je me niet, maar als je iets uithaalt dan kom ik er onmiddellijk aangerend”. We geven hen letterlijk dit mee: “als je mijn aandacht nodig hebt, dan hoef je maar te schreeuwen of je zusje pijn te doen, of je speelgoed door de kamer te gooien, of je topo toets niet willen leren, of je broodje niet willen eten, of ’s morgens je kleren niet aan willen als we naar school moeten. Als je alles doet zoals ik het wens (en ‘hoort’) geef ik je geen enkele aandacht, maar oh wee als je iets doet wat op mijn zenuwen werkt, dan krijg je al mijn emoties en een donderpreek over je heen.”

Een kind voelt haarfijn de gemoedstoestand van je aan. Weet precies wat je gaat zeggen en hoe lang het gaat duren. Hij kent jou goed. En jij staat je daar moe (en belachelijk) te maken voor niets. Hij wordt er niet moe van, jij wel. Hij stopt zijn oren dicht. En wat je niet beseft op dat moment, is dat je heel veel aandacht geeft aan zijn onacceptabele gedrag.

Stel jezelf eens de vraag: hoeveel aandacht geef je aan acceptabel gedrag? Als je kind lief zit te spelen met de lego, laat jij dan ook alles vallen waar je mee bezig bent om met vuur en vlam de kamer binnen te stormen en hen een dikke knuffel te geven? Als hij rustig een boek zit te lezen, aai je hem dan over zijn bolletje? Als hij leert voor zijn toets, zeg je hem dan hoe trots je op hem bent? Als hij netjes en lief tegen je praat, zeg je dan hoe blij je bent om zijn mama te zijn?
Waarschijnlijk niet. Je vindt dat vaak maar ‘gewoon’. Gebeurd er iets, dan schiet je in je emoties en zeg je – letterlijk – tegen je kind; “het is ook altijd hetzelfde liedje” of “ik heb het nog zooo gezegd”, als je aandacht wil, je krijgt het niet als je lief doet maar je krijgt er een hele lading van als je iets doet wat ik niet goed vind.”
Feitelijk stimuleer je je kind om steeds weer het onacceptabele gedrag te herhalen. Iedereen herhaalt het gedrag waarmee hij of zij het meeste effect haalt.
Het is een natuurwet dat we steeds herhalen waar we aandacht voor krijgen. Wil jij je kinderen ‘lief’ gedrag aanleren? Reageer daarop! Negeer hun negatief en onacceptabele gedrag zoveel je kan. Daarvoor in de plaats geef je zoveel mogelijk complimenten en waardering voor hun acceptabele gedrag.

Complimenten heb je nodig in het leven, je hele leven lang.
Waarom?……..uitdagingen aan te gaan
fouten te maken
hard te werken voor je doelen
open te staan voor kritiek
te leren van anderen

Opvoeden is niet altijd makkelijk.
Zonder oordeel help ik je/ jullie zoeken naar de knelpunten en naar de alternatieven daarvoor. Passend bij jouw/ jullie en binnen het gezin.
Dat kan hem zitten in je stemgebruik, manier van communiceren met je kind en/of je partner, dat je onbewust je eigen gevoel in een ander plaatst, spiegelgedrag van je kind, vastberadenheid, manier van liefde tonen of in heel andere dingen.

Meer weten over wat ik als kindercoach voor je/jullie kan betekenen?
Bel me! 06-29472059 of mail naar info@kindercoachpraktijkwereldwijs.nl

Petra

*De namen zijn willekeurig gekozen.

Bronnen
Gordon, T. (2010) Luisteren naar kinderen
Lint, van, I. (2010) Choco en Mayonaise
Furmen, B. (2008) Kids’Skills
Wolters, C. (2014) Oplossingsgericht aan het werk met kinderen en jongeren
Platform Mindset, groeikaarten